Αποθέωση

Αποθέωση στο θέατρο σκιών εννοούμε όταν στην κορύφωση ενός έργου "πέφτει" το πανί και ο καραγκιοζοπαίκτης με τους βοηθούς του, ντυμένοι με τα αντίστοιχα κουστούμια παίρνουν τον ρόλο των φιγούρων. Αποθέωση συνήθως γινόταν στα ηρωικά έργα όπως στη σούβλιση του Αθανάσιου Διάκου ή στα βασανιστήρια του Κατσαντώνη.
Ο πρώτος που έκανε αποθέωση θεωρείται ο Σωτήρης Σπαθάρης, ύστερα ακολούθησαν πολλοί καραγκιοζοπαίκτες.
Ο καραγκιοζοπαίκτης Νίκος Παναγιωτάρας διηγείται στο συγγραφέα και καραγκιοζοπαίκτη Κώστα Τσίπηρα:
«Στη Λευκάδα, στο ‘’Διάκο’’, ντυνόμουν φουστανελάς και μετά τη σούβλιση είχα μάθει σε ένα κοριτσάκι να λέει ποιήματα. Μια μέρα μου έπεσε το ψεύτικο μουστάκι που είχα πιάσει με ένα τσιμπιδάκι και ο κόσμος έσκασε στα γέλια».
Δεν ήταν λίγες οι φορές που στις «αποθεώσεις» κάποιοι κινδύνεψαν.
Κάποτε ο πειραιώτης καραγκιοζοπαίκτης Βάγγος Κορφιάτης έπαιζε τον Αθανάσιο Διάκο όπου σε φάση αποθέωσης καταλάθος πήρε η φουστανέλα του φωτιά! Ευτυχώς οι συνεργάτες του την έσβησαν αμέσως με κουβάδες νερό.
Σε «αποθέωση» του Δημήτρη Ασπιώτη στο έργο «Η κρεμάλα του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’» κινδύνεψε ο βοηθός του Τσόρδιος.
Σήμερα πολύ σπάνια συναντάμε «αποθέωση» στον Καραγκιόζη κι αυτό λόγω ότι ήταν η εποχή τέτοια που το θέατρο σκιών ανταγωνιζόταν το θέατρο και τον κινηματογράφο.